reisverslag 4

Afgelopen vrijdag is de week van de global goals van start gegaan en Big Beyond wil daar ook haar bijdrage aan leveren. Dat betekende dus met de camera op pad om bijzondere personages te filmen en deze een passend goal te laten ondersteunen. Daarnaast werd ons gevraagd om met inspiratie te komen om sommige personen ook een welkomstboodschap voor big beyond in te laten spreken voor de camera en vervolgens alle video’s te bewerken. Uiteraard stal San Francisco, weliswaar onbedoeld, hierbij de show. Voor de geïnteresseerden zijn de video’s te vinden op de big beyond facebook pagina (wordt elke dag een nieuwe geplaatst).

Sinds enkele weken zijn er lokale verkiezingen gaande, en oeganda zou oeganda niet zijn als daar geen corruptie bij kwam kijken. Rubuguri is volgens mij een van de weinige dorpen die niet direct worden omgekocht, maar hier wordt er dusdanig veel gesponsord en gedoneerd, dat ik mij afvraag of de keuzes hier wel om de juiste redenen worden gemaakt. Voordeel is dat voetbal hier erg populair is en dit zorgt er dan ook voor dat er veel gesponsorde wedstrijden gespeeld worden in deze tijd. Naast alle gekkigheid waar ik goed van kan genieten tijdens een wedstrijd, geniet ik ook van de hoogoplopende emoties. Hoogtepunt was een bijna massale knokpartij tijdens een penaltyreeks, toen de tegenpartij wilde wisselen van keeper omdat deze tijdens de wedstrijd had zitten drinken en dit door mijn teamgenoten niet werd toegestaan omdat dit onprofessioneel was.
                Helaas heb ik de tweede ‘grote’ wedstrijd moeten missen door de golden monkey tracking. Bij terugkomst werd mij duidelijk gemaakt dat ze mij gigantisch hadden gemist en dat ze maarliefst 5 minuten hadden gewacht!! Moet niet gekker worden:P (alhoewel, 5 afrikaanse minuten kunnen wel eens meer richting de 5 uur gaan, maar toch). Achteraf denk ik dat het maar goed is dat ik deze wedstrijd heb gemist, want het halve team kwam geblesseerd terug door het slechte veld. Nu zijn er foto’s van ons ‘goede’ veld op mijn blog, dus kan je wel nagaan hoe dat veld eruit moet hebben gezien.

Na het kleine dipje met de batwa’s, leek het weer de goede kant op te gaan. Er was opeens weer land beschikbaar en na het horen van de mogelijkheden om nieuwe seedlings te krijgen op maandelijkse basis om zo het hele jaar genoeg voedsel te hebben zagen ze het weer helemaal zitten. Na 2 weken op rij gemoedelijk hun land te hebben bewerkt, waren wij afgelopen woensdag klaar om met een flinke lading seedlings en met de camera voor video’s voor de global goals  aan de slag te gaan. Echter, vlak voor ons vertrek kregen wij een telefoontje dat ons bezoek zinloos zou zijn, want dankzij de verkiezingen heeft onze batwa familie 25euro (flinke lading geld voor hen) gekregen van een van de kanshebbers om stemmen te ronselen. In de wetenschap dat de vodka literprijs 1.25 euro is, besloten wij daarom ons bezoekje maar te cancellen.
UPDATE: afgelopen woensdag besloten wij dat het weer eens tijd was om Amos (vriend van Amy en dus de ‘big boss’) mee te nemen naar de batwa, want op de een of andere manier gaat altijd alles vlekkeloos als Amos erbij is. En ook deze woensdag was er weer een ontzettende positieve vibe bij de batwa. De batwa’s zien dat de groentes bijna klaar zijn voor oogsten en zijn ineens erg gemotiveerd. Voor het eerst hoefden wij ze niet aan te sporen om aan de slag te gaan, maar gingen ze uit zichzelf aan de slag. Daar kwam nog eens bij dat er door de UBA (Ugandan Batwa Organisation) eindelijk ook voor deze Batwa familie een ‘huis’ wordt gebouwd, dus het batwa project loopt (in ieder geval voor nu) weer even op rolletjes:D

Oeganda, Rwanda en Congo worden gescheiden door 3 grote vulkanen. Na het beklimmen van de Rinjani (indonesie) had ik voor mijzelf besloten dat ik geen fan ben van het beklimmen van vulkanen, dus voor mij weinig behoefte om 90 dollar te betalen om een van deze vulkanen te beklimmen. Maar toen en door big beyond een gratis tripje naar een van deze vulkanen geregeld kon worden kon ik toch moeilijk weigeren. Dit echter wel op voorwaarde dat we de hoogste vulkaan zouden doen (als we dan toch pijn gaan lijden kan je het maar beter meteen goed doen). Nu hebben Azie en Oeganda veel gemeen, op de een of andere manier heb ik wel het gevoel dat hier alles net een tikkeltje extremer is. Daar waar de Rinjani tenminste nog verspreid was over drie dagen moest deze klim (van 2100m naar 4100m en terug) allemaal in 1 dag gebeuren. Op de top van de vulkaan was volgens onze gids een fantastisch meer, dus daar moest en zou in gezwommen kunnen worden. Ook hier kwam mijn grote bek mij duur te staan, wat betekende dat ik, compleet uitgeput, in een ijskoud meer moest springen terwijl de rest (en dan vooral de locals van big beyond) niet meer bijkwam van het leedvermaak. Na een evenwel eindeloze afdaling kwamen wij uitgeput aan en kregen wij te horen dat we nog een paar extra kilometertjes konden lopen, omdat Amos (voor de zoveelste keer) zijn auto naar de filistijnen had geholpen. Na een overnachting in Kisoro kon ik, niet geheel zonder de nodige problemen mijn visa verlengen en terug naar Nombe.
                Een paar dagen later hoorden wij dat er op de kleinere vulkaan de zeldzame golden monkeys te vinden waren, dus besloot ik de daaropvolgende week met twee andere vrijwilligsters de golden monkey tracking te doen.

Zoals de meesten van jullie inmiddels al op de foto hebben gezien, beschik ik sinds kort over mijn eigen motor. Na een korte uitleg en een kwartiertje oefenen met de versnellingen had ik het al aardig onder de knie. Dus net zoals Graeme en alle locals die zich het kunnen veroorloven scheur ik er lekker op los op mijn Boxer. Enige verschil is dat ik (tot grote ergernis en jaloezie van Graeme) zonder het zelf door te hebben beschik over een Boxer S, een motor die net ietsje sneller en sterker is dan alle andere boxers. Nu moet ik wel zeggen dat deze motor dusdanig oud is dat een wekelijks bezoek aan de garage kan brengen om onderdelen te vervangen. en als er dan eindelijk alles gefixt lijkt te zijn, heb ik altijd nog anderen die mijn motor naar de filestijnen helpen. Gelukkig zijn de onderdelen hier wel spotgoedkoop (reparatie lekke band 75 cent, twee nieuwe spiegels gemonteerd en wel 2.50, nieuwe kabel voor de koppeling 50 cent) en wordt alles direct gerepareerd, dus erg veel last heb ik daar niet van.

                                                                              Opvallendheden

                Als ik Amos aan zie komen in zijn auto ga er direct goed voor zitten, want er gebeurt vrijwel altijd wel wat. Voorzichtig rijden is namelijk niet zijn sterkste punt. Vorige week woensdag kwam hij met een ongelooflijke snelheid achteruit zijn erf opgereden en reed hij zonder pardon een van de palen waar het door Amy geïnstalleerde volleybalnet aan hing omver. Toen wij het uitgilde van het lachen ging het raampje open en kwam er een soort mr bean-achtig gezicht (wanneer deze zich in de nesten heeft gewerkt) tevoorschijn en sprak hij de woorden: “there was no need for it. no one was using it anyway”. Toen wij een aantal dagen later wat bezorgde blikken wierpen in zijn auto na al een aantal keer aardig redelijk waren geslipt in de modder zij hij: “don’t worry, this car has many brakes”

                Alcoholisme is een groot probleem in oeganda. Door de enorm goedkope prijs van met name de sterke drank die door de meeste puur wordt gedronken worden sommigen zo snel zó dronken dat waarschijnlijk niet alle hersendelen tegelijkertijd de alcohol binnen krijgen. Dit effect zorgt voor een heel aparte manier van dronken zijn. vaak kunnen ze nog wel ‘gewoon’ lopen maar echt totaal niet meer normaal praten. De reacties op dronken mensen zijn ook opvallend te noemen. Daar waar ik de mensen op straat en in de berm enkel ontwijk met mijn motor (wat in het donker al lastig zat is), wekken dronken mensen bij anderen dusdanig veel irritatie op dat dit vaak tot een letterlijke schop na geven leidt.

                Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij de oegandezen. Positieve dingen worden aan de persoon zelf toegewijd, terwijl negatieve dingen worden veroorzaakt door externe factoren. Zo wordt een overwinning met een potje poolen verklaard met “i’m a good player” of “i’m a winner” (san Francisco) terwijl een geldige reden voor iets vergeten is: “all people forget things, that’s usual”. En na drie keer op onze plaat te zijn gegaan met mijn motor wordt als doodleuk verteld: “still i don’t think i’m not a bad driver. The roads are very bad and we were not the only ones who slipt down with the boda”

                Helaas wordt er sinds het hoogseizoen veel meer gebedeld door de kinderen en ook de ouders treden hier helaas niet meer tegen op. Enige voordeel is wel dat ze hier dusdanig slecht in zijn, dat je hier amper een schuldgevoel van kan krijgen als je niks geeft. Er wordt namelijk op een heel agressieve manier: “give me money”, “give me water” of “give me a pen” geroepen.

                Ambrose spreekt zich graag over alles uit en is niet bang om mensen te beledigen en schroomt de scheldwoorden hier niet bij. Dit levert erg amusante gesprekstof op. Zo is ambrose bijvoorbeeld helemaal gek van indische films, omdat hij de indische vrouwen helemaal geweldig vindt. Zijn uitleg daarbij was briljant. Het enige waar hij jaloers op is bij mzungu’s is ons haar. Onze witte huidskleur is verder “facking ugly”. Indische vrouwen hebben ook glad haar, maar gelukkig niet die ‘facking ugly’ huidskleur.